...
Nad ranem Grzesiek pocałował czule jeszcze śpiącą żonę w czółko i wyszedł z łóżka pomału, by jej nie zbudzić. Przemył oczy, ubrał się szybko i ruszył z samego rana do pobliskiej piekarni, by kupić świeże pieczywo na śniadanie. O tej porze jeszcze na osiedlu nie było zbytniego ruchu, przez to minął zaledwie kilku ludzi spieszących się do pracy i wchodząc do piekarni zadowolony z siebie powiedział:
Dzień dobry. Pół chleba i pięć bułek poproszę.
Sprzedawczyni wyraźnie niezadowolona nie odpowiedziała. Przygotowała dla niego tylko pieczywo i skasowała pieniądze, lecz gdy Grzesiek wciąż w dobrym humorze na odchodne powiedział jej „do widzenia”, nie wytrzymała i powiedziała:
- Nic pan nie wie? -
Zatrzymał się w progu drzwi z siatką pieczywa i zaskoczony jej słowami, odwrócił się w jej stronę, a ta dodała:
- Wojna się zaczęła.
- Co?
Właśnie w radiu o tym powiedzieli. Ostrzelali przygraniczne miejscowości na północy.
- Co? Gdzie? Jak to?
- Niech pan lepiej kupi więcej pieczywa i wyjeżdża z kraju, bo za niedługo będzie po nas.
- Żartuje pani? - zapytał przerażony.
- Nie, ja chyba też zaraz idę do domu.
Grzesiek żałował teraz, że nie wziął więcej pieniędzy ze sobą. Nie spodziewał się takiej informacji, przez to popatrzył na drobne, które mu zostały w dłoni i powiedział:
- Starczy mi jeszcze na dwie bułki.
- Ma pan trzecią gratis i niech pan ucieka póki jeszcze czas.
- Dziękuję i pani też niech o siebie zadba.
Wyszedł pospiesznie i mijając niczego nieświadomych ludzi na ulicy, prawie biegł do domu.
- Dzień dobry sąsiedzie – powitał go przed klatką Darek, sąsiad około pięćdziesiątki.
- Jaki dobry? Nie słyszał sąsiad? Wojna się zaczęła.
- Co?
- Podobno zaatakowali od północy. Idę właśnie do domu włączyć wiadomości.
- Zaczekaj, wiedziałem, że z tego coś będzie – wycedził przez zęby wściekły Darek i wsiadł do samochodu, by włączyć radio.
Grzesiek zatrzymał się przy nim i obaj słuchali relacji dziennikarza:
- To, co wydawało się niemożliwe, właśnie dzieje się na naszych oczach. Nasz kraj został zaatakowany przez sąsiednie państwo. Wykorzystując ćwiczenia wojskowe, zgromadziło przy naszych granicach tysiące wojsk, by dziś około czwartej nad ranem zaatakować.
- Mówiłem – odezwał się przerażony Grzesiek. - Lecę do domu.
Od razu było wiadomo, że zaatakują. Głupi myśleli, że dyplomacją to powstrzymają.
Prawie wbiegł do domu i już chciał budzić żonę i powiedzieć jej, co się stało, gdy zobaczył, że ta już stała przed nim ze łzami w oczach i pełna strachu.
- Już wiesz? - zapytał ją tylko.
- Właśnie włączyłam wiadomości.
Grzesiek szybko rzucił pieczywo na blat kuchni i stanął przed telewizorem, by posłuchać wiadomości, gdy do pokoju wszedł zaspany Karolek, mówiąc:
- Co się dzieje?
Oboje popatrzyli na siebie, nie wiedząc za bardzo, co mu odpowiedzieć. Ich ręce się trzęsły, twarze były pełne strachu, ale nie chcieli doprowadzić do tego samego stanu swoich dzieci, przez to Grzesiek przełączył kanał na bajki i próbując ukryć strach, odpowiedzieć:
- Nic takiego Karolku. Dobrze, że tak szybko wstałeś.
Mogę popatrzyć na bajkę?
- Jasne, siadaj.
Synek usiadł przed telewizorem, by z uśmiechem popatrzeć sobie na ulubiony kanał z bajkami, a Grzesiek podszedł do żony i objął ją czule.
- Co teraz zrobimy? - zapytała go wciąż płacząc.
…
Fragment książki pt.: „3dni” Krzysztof Lip