Serce drewniane na nitce lnianej
Serce podaruj mi.
Wilga w nim śpiewa i szumią drzewa
Wschodzące słońce cudownie drży
Mgliste poranki, świetliste łąki
Kaczeńce w szronach i gwiezdny pył,
Ożywcza woda w leśnym źródełku
Tarniny, polne grusze, czarne bzy.

Otwórz oczy! Uchyl okno!!
Serce!!! - ciut więcej.

Najważniejszy jest ruch!
A każdą plamę, ranę czy zadrę
Usuń niezwłocznie najlepiej sam,
Wystarczy listek papieru ściernego
I zaraz powróci pierwotny blask.
Jeśli słoneczniki van Gogha
Są warte miliony, to serca miriady.
Serce! Podaruj mi, podaruj mi,
Podaruj mi…