Maria Hawranek, Szymon Opryszek Tańczymy już tylko w Zaduszki. Reportaże z Ameryki Łacińskiej, Znak 2016

Maria Hawranek i Szymon Opryszek dokonali czegoś, o czym większość z nas marzy, ale boi się wykonać choćby pierwszy krok. Na szczęście powstają takie książki, dzięki którym czytelnicze marzenia mogą się spełnić. Nie ma tu jednak bajkowych opisów atrakcji turystycznych. Kolumbia, Peru, Ekwador, Boliwia, Wenezuela, Brazylia, Paragwaj. Miejsca dla przeciętnego Polaka równie egzotyczne jak powierzchnia Marsa. Okazuje się nawet, wiemy o tych miejscach niewiele więcej.

Oboje pojechali do Ameryki Łacińskiej, by doświadczyć jej na własnej skórze. Ale nie chodzili utartymi turystycznymi szlakami, nie wygrzewali się na plażach, nie pili drinków z palemką. Udali się odległych kopalń, gdzie pracuje się w nieludzkich warunkach. Zwiedzili wioskę, gdzie przyszedł na świat Marquez. Przyglądali się życiu prostytutek, komendantek, kobiet pracujących ponad swoje siły. Patrzyli na skrajną biedę i rozpacz. Czuli się często przybyszami z obcej planety, pokazując skutki gorączki złota czy kontrowersyjną metodę leczenia za pomocą świnki morskiej.

Oboje są doświadczonymi dziennikarzami i podróżnikami, docenianymi za swoją pracę. W ich pisarstwie widać, że kochają to, co robią. Książka stanowi zbiór ich subiektywnych doświadczeń, szkiców z podróży, wrażeń, których doznali. Są tu opisy niezwykłych spotkań, rozmów, przypadkowych zdarzeń. Wszystko to tworzy barwną mozaikę, na podstawie której czytelnik może próbować ułożyć sobie własny obraz Ameryki Łacińskiej. Może próbować. Ale z pewnością mu się to nie uda. Kontynent ten jest bowiem tak złożony, różnorodny, wielobarwny, że nie poddaje się żądnym uogólnieniom. Zresztą Autorzy nie próbują nawet uogólniać. Zatrzymują się na poziomie swoich wrażeń, wnioski zostawiając czytelnikom. Dlatego też reportaże te można uznać za szkice, opisy ulotnych doznań, scenek rodzajowych. Pasuje to do konwencji podróżniczego bloga. W książce z pewnością zabrakło fotografii, które pozwoliłyby nam, nieszczęśliwym czytelnikom, głębiej zajrzeć w opisywaną przestrzeń, zobaczyć spotykanych przez Autorów ludzi. Niemniej jednak całość zapiera dech. To musiała być naprawdę niesamowita podróż. Pozostaje podziękować Autorom za relację. Uchylili rąbka tajemnicy, pokazując Amerykę nieznaną, niebezpieczną, ale i fascynującą. Pokazali jej mieszkańców, żyjących nieco na uboczu cywilizacji, według swoich praw i zasad.